INFO

Attempts for refuge [Toevluchtspogingen] draagt jeugdherinneringen in zich die in twee levensgrote sculpturen zijn verbeeld. Gefascineerd door de gang als tussenruimte, wilde ik me als kind verstoppen in de kledingkast, stilletjes naar binnen kruipen en me daar andere werkelijkheden voorstellen om doorheen te dwalen. In dit werk heb ik de interieurobjecten metaforisch vanuit een gang door een muur van leem geduwd; een lege ruimte achterlatend, als een echo van hun bestaan.

De contouren van een kledingkast, een kledingrek, kleerhangers en jassen, een tafel, een spiegel en schoenen zijn zichtbaar. De impressie van de menselijke aanraking op de voorzichtig uitgewiste en met vingerafdrukken bedekte oppervlakken van leem, suggereren een verlangen om bevrijd te worden van de ruwe stenen. Tussen de ontstane nissen verschijnt het silhouet van een matrastoren. Een monument waar zeven matrassen en kussens elkaars aanwezigheid omarmen. Hun lichamen verstrengeld, zoals de vingers van mijn kleine broertje en de mijne wanneer we in slaap vielen in het bed van onze moeder, bang om elkaar kwijt te raken in onze dromen. Uit de toren klinkt een kloppend geluid dat doet denken aan een hartslag.